Nieuws

Op de vraag hoe het met hem gaat, antwoordt Bakker: "Niet zo goed." De vele gebeurtenissen rond zijn wethouderschap en de partij Lijst Harry Bakker (LHB) zijn de Terheijdenaar niet in de koude kleren gaan zitten. Maar zijn grootste zorgen gaan uit naar enkele familieleden, met wie het de laatste maanden niet goed gaat. "Er ligt de laatste tijd erg veel op mijn bordje. Dat is ook een van de redenen waarom ik niet eerder wilde praten. Ik had tijd nodig om alles een beetje op orde te krijgen. Onthaasten wil ik het niet noemen, eerder ontgiften. Ik geloof ook niet dat de dingen anders waren gelopen, als ik vorige maand wél in de pers had gereageerd op alle kritiek over mijn functioneren als wethouder."

Ieder woord uit Bakkers mond klinkt oprecht. Aan de intergriteit en de tomeloze inzet van de voormalig wethouder van onder meer Ruimtelijke Ordening en Milieu is ook nooit getwijfeld. De kritiek van de Drimmelense fracties richtte zich met name op zijn gebrekkige communicatie. Het project Oranjeplein was uiteindelijk de welbekende druppel die de emmer deed overlopen. De politiek verwachtte afgelopen oktober een budgettair neutraal voorstel voor het herontwikkelingsplan met onder meer een oplossing voor de verouderde Zonzeelschool in Terheijden, maar kreeg uiteindelijk de vraag voor 3,3 miljoen euro op haar bordje (exclusief de gymzaal). "Nergens staat vastgelegd dat het project Oranjeplein budgettair neutraal moet worden opgeleverd. Dat is een idee dat ooit in de hoofden van raadsleden is gegroeid en een eigen leven is gaan leiden. Volkomen onrealistisch als je de plannen ernaast legt. Ik kreeg de schuld dat ik de raad niet tijdig had geïnformeerd over deze kosten, maar via raadsbrieven heb ik dat wel gedaan. De raad heeft bovendien zelf ook een verantwoordelijkheid. In de wandelgangen was allang bekend dat het Oranjeplein de gemeente geld zou gaan kosten. Als de politiek zich echt zorgen had gemaakt, had ze eerder kritische vragen moeten stellen. Het is achteraf altijd makkelijk om naar de wethouder te wijzen."

De teleurstelling over de hele gang van zaken klinkt nog door in de stem van Bakker. Zijn woede richt zich echter veel meer op de perikelen rond het uiteenvallen van de LHB. "Eigenlijk is het al direct na de verkiezingen in 2006 misgegaan. Karin van den Berg moest met haar politieke ervaring de kar gaan trekken als fractievoorzitter. Dat heeft ze ook gedaan, maar de fractie is al snel een eigen koers gaan varen. Ze heeft me gewoon pootje gelicht en daarover ben ik woedend. Ik stortte me na de verkiezingsoverwinning op het wethouderschap en moest wennen aan de nieuwe verhoudingen binnen de partij. Wel pleitte ik ervoor gezamenlijk op te trekken als partijleden, maar de fractie ging haar eigen weg en trok veel naar zich toe. Er was nauwelijks overleg, de wethouders werden erbuiten gelaten. Je kunt zeggen dat dat het gevolg is van het dualisme, maar dat zie ik toch anders. De wethouders van het CDA en Groen Drimmelen hebben wel structureel overleg met hun fracties, dus waarom de LHB dan niet? Als we al bij elkaar zaten, leek het vaak meer op een verhoor dan op een overleg."

Zowel Bakker als Carla van Mourik ondervonden als wethouder nauwelijks steun vanuit de LHB- fractie, wat in september 2007 al leidde tot de val van Van Mourik. "Ik heb het heel moeilijk gehad met die beslissing", zegt Bakker. "Je kunt in een jaar tijd geen wonderen verwachten van een nieuwe wethouder. De onervarenheid van de meeste fractieleden leidde tot een onrealistisch beeld aan wensen. Processen kosten tijd, maar die was Van Mourik niet gegund. De geloofwaardigheid van de fractie is in mijn ogen sterk ondermijnd door deze actie."

Het negativisme binnen de LHB nam volgens Bakker steeds verder toe, net als de interne strijd. "Ik vind dat zowel de fractie als het bestuur de afgelopen jaren te weinig hebben gedaan om de partij positief in beeld te houden. De kracht van de politiek is volgens mij nog steeds de volksvertegenwoordiging en in dat opzicht is er te weinig gebeurd. Je moet niet alleen naar de burgers toe tijdens verkiezingstijd maar gedurende de hele bestuursperiode. Ik sta nog steeds achter de standpunten die ik altijd heb verkondigd. Ik ben een man van consensus en eerlijkheid, maar dat proefde ik steeds minder bij mijn eigen LHB-mensen. Ik ben niet veranderd de afgelopen jaren, in tegenstelling tot de vijf voormalige fractieleden die onlangs een eigen partij hebben opgericht. Hun mooie woorden dat ze voor de Lijst Harry Bakker wilden gaan, zijn niets waard gebleken. Ze hebben de afgelopen drie jaar puur voor eigen gewin in de raad gezeten."

Ondanks zijn gedwongen vertrek, heeft Bakker geen spijt van de keuzes die hij ruim tweeënhalfjaar geleden heeft genomen. "Het is makkelijk om achteraf te zeggen dat ik andere mensen om me heen had moeten verzamelen. Op dat moment vond ik het een goede ploeg en niemand had vooraf durven voorspellen dat we zeven zetels zouden krijgen. Door die ruime overwinning vond ik ook dat ik de verantwoordelijkheid moest nemen om wethouder te worden. In de gemeenteraad kun je zaken proberen te sturen, maar als wethouder kun je echt dingen op gang brengen en bereiken. Ik sta dus nog altijd achter de stap van de raad naar het college. In een volgende situatie zou ik het ook zo weer doen. De raad heeft me weliswaar weggestuurd, maar ik vind dat ik niets fout heb gedaan."

Bakker onderschrijft de kritiek op zijn werkwijze dus niet. "Ik vind dat ik wel goed heb gecommuniceerd, zowel met betrokkenen als met de raad. Ruimtelijke ordening-procedures zijn echter niet vooraf financieel te sturen. Daarbij spelen zoveel facetten een rol. Om achteraf lange processen te voorkomen, heb ik juist tijdens de plannenmakerij van veel projecten overleg gepleegd met bijvoorbeeld omwonenden. Daardoor kosten zulke processen ook meer tijd, maar die kun je later weer inhalen. Dat ik helemaal niets van de grond zou hebben gekregen, vind ik dan ook grote onzin. Er staan veel projecten op stapel, waarvoor ik het voorbereidend traject heb begeleid. Mijn opvolger kan straks mooi gaan strijken met de eer."

Het gesprek brengt verschillende emoties los bij Bakker. Voornamelijk frustratie en woede. Terwijl de Terheijdenaar zijn verhaal vertelt, praten zijn handen met hem mee. Zijn lange armen zwaaien door de lucht en af en toe belandt er een vuist op tafel. De strijdlust is ondanks alle gebeurtenissen niet uit het 2.09 meter lange lijf verdwenen. "De afgelopen paar jaar zijn geen bevlieging geweest, laat dat duidelijk zijn. We hebben als Lijst Harry Bakker iets losgemaakt, dat merk ik nog steeds aan reacties die ik krijg van mensen. Andere krachten hebben ons even tot stilstand gebracht, maar ik zie dit niet als eindpunt. We maken de huidige raadsperiode gewoon af als oppositiepartij en gaan de komende maanden eens kijken wat we willen richting de verkiezingen van 2010. Daarbij is het uitgangspunt 'terug naar de basis'. We moeten naar de burger toe en blijven proberen de kloof tussen de politiek en de inwoners van Drimmelen te dichten. Er zijn al wat nieuwe mensen opgestaan binnen de partij waar ik vertrouwen in heb. Roxanne Heijmans doet het goed als nieuwe fractievoorzitter. Ze is talentvol en weet heel goed wat ze moet doen. Zodra we nieuwe doelen hebben vastgesteld voor de verkiezingen van 2010, moeten we kijken hoe dat verder zijn invulling krijgt. Of ik weer lijssttrekker word? Misschien, Roxanne zou wellicht ook kunnen. Tijdens de verkiezingen zal blijken wat de Drimmelense burgers allemaal vonden van de politieke gebeurtenissen tijdens deze periode. Ik denk dat de uitslag wel weer eens heel verrassend kan uitpakken."

Geknakt dus, maar zeker niet gebroken. Bakker heeft zijn doorzettingsvermogen niet van een vreemde. "Mijn vader zei altijd: 'Je telt in Amerika pas mee als je twee keer failliet bent geweest'. Daaruit blijkt namelijk dat je de kracht hebt om nieuwe plannen te bedenken en het lef om terug te knokken. Daar geloof ik ook in."